Sinds de jaren 90 - een decennium waarin personal computers over de hele wereld infiltreren - is er een voortdurend debat geweest over de vraag of de groeiende aanwezigheid van internet en computertechnologie in ons leven een nettobasment of een belemmering voor sociale interactie was. Sommigen zeggen dat we steeds meer geïsoleerd raken omdat we onze ogen niet van onze schermen kunnen afpellen. Anderen zeggen dat internet ons in situaties brengt waarin we kunnen communiceren en ideeën kunnen uitwisselen met culturen die tot enkele decennia geleden bijna onbereikbaar waren. Om deze argumenten goed te analyseren, moeten we eerst hun redenering onderzoeken.

De isolatiefactor

Artikelen zoals deze geschreven door Rebecca Harris voor The Telegraph vormen een stevig argument voor de stelling dat technologie meer sociaal isolement heeft geïntroduceerd. In haar stuk citeert ze de berichten van de Church of England over toegenomen sociaal isolement in hun lokale gemeenschappen. Het Stanford Institute for the Quantitative Study of Society is het daar mee eens en merkt in zijn analyse van de VS op dat mensen die een aanzienlijke hoeveelheid tijd op internet doorbrengen, gemiddeld minder dan zeventig minuten met hun families communiceren. Mensen die beweren dat technologie ons sociaal isoleert, definiëren sociaal isolement vaak als een sterke vermindering van diepere relaties met mensen die meer geneigd zijn oprechte bezorgdheid te hebben over hun dagelijks leven.

De verenigende factor

De gerenommeerde socioloog Charles Cooley heeft gezegd: 'Wat een rare praktijk is het als je eraan denkt dat een man aan zijn ontbijttafel moet gaan zitten en in plaats van met zijn vrouw en kinderen te praten, voor zijn gezicht een soort van scherm waarop een wereldwijde roddels staan ​​gegraveerd! "Het lijkt misschien relatable, maar niet voor het feit dat dit in 1909 werd geschreven met betrekking tot de levering van het dagblad. Hoewel het een tamelijk scherpe vergelijking is om te maken, doet het nog steeds niet veel om te bewijzen dat de hedendaagse technologie (die totaal anders is dan de krant) ons sociaal verbindt. Er moet echter worden beweerd dat mensen nu de mogelijkheid krijgen contact te houden met oudere en meer verre vrienden op manieren die voorheen ondenkbaar waren.

Conclusie: het is helemaal aan jou

Ik hou ervan de handeling van het controleren op je smartphone gelijk te stellen aan eten. Met mate, het is prima, maar als je er eenmaal over begint te doen, maak je de weg vrij voor een ongezonde gewoonte. Mensen die afhankelijk zijn van hun smartphones hebben de neiging erg ongerust te worden wanneer hun batterij leeg is of ze vergeten het mee te nemen op een wandeling van tien minuten.

Wat betreft sociaal isolement, het is echt allemaal aan individuele keuze. Het internet en de technologie isoleerden mensen niet; het gaf hun een middel om zichzelf te isoleren. Aan de andere kant van de medaille geeft het je ook een kans om je persoonlijke relaties te verbeteren en contact te houden met je familie. Ik neem geregeld contact op met mijn moeder op een afstand van 9.000 km dankzij de voordelige draadloze abonnementen van Facebook en Roemenië. Een paar decennia geleden zou de gemakkelijkste manier om dit te doen via de telegraaf zijn geweest. Een eeuw geleden zouden we brieven schrijven die erg lang zouden duren om hun bestemming te bereiken.

Het internet biedt ieder van ons een kans om relaties aan te gaan met mensen die anders in onze herinneringen zouden zijn gebleven. Oude vrienden van de middelbare school, en zelfs degenen waarmee we sinds de basisschool hebben gewerkt, zijn allemaal op platforms zoals Facebook. Dit geldt ook voor neven en nichten waarmee we zijn opgegroeid en die we niet meer hebben gezien sinds we jonge jongens en meisjes waren. De kans is er voor ons om het te nemen.

Ga je gang en wissel van tabblad om contact op te nemen met iemand die je op dit moment mist, kom dan terug en laten we een leuke discussie houden over welk effect jij van mening bent dat technologie op jou heeft uitgepakt!