Op 19 april 2009 was senator Ted Lieu uit Californië verrast dat een team gewapende politieagenten zijn huis omringde met berichten dat hij zijn vrouw had neergeschoten. Het anonieme rapport was natuurlijk vals, maar de politie moest hun werk doen en de situatie controleren. Senator Lieu was het slachtoffer van een praktijk die bekend staat als 'swatting', wat inhoudt dat de politie na een valse melding naar individuen wordt gestuurd. Het is een intimidatietactiek die erg populair is onder miscreatants op internet die een goede lach willen of iemand een lesje willen leren. Meer recent zijn er gevallen waarin individuen via Twitter op internet worden lastiggevallen of bedreigd. Velen van hen dringen aan op juridische betrokkenheid bij dit medium. Moet dit worden gedaan?

Hoe te stoppen met swatten

Helaas is er geen juridisch instrument dat kan worden gebruikt om te voorkomen dat iemand een alarmnummer belt en zegt dat je iemand in je huis wurgt zolang hij je adres kent. De politie heeft de plicht om op deze oproepen te reageren en de scène te onderzoeken. Natuurlijk kan de ervaring gruwelijk zijn, maar het betrekken van de politie op internet zal het probleem niet oplossen.

Meppen kan worden gestopt door informatie te verifiëren voordat het betreffende gebied wordt onderzocht. Is de persoon echt de buur van het slachtoffer? U kunt dit via de database controleren. Is de persoon een voorbijganger? Dan moet de locatie van de mobiele telefoon binnen het bereik van een van de antennes die de buurt bedienen. Een groot deel van deze incidenten heeft toevallig een beller van 9-1-1 die zich enkele mijlen van de locatie bevindt en daarom op het moment dat het rapport is gemaakt geen getuige kan zijn.

Een paar woorden over intimidatie en bedreigingen

In het beste geval, als je lastig gevallen wordt, ben je op zijn minst een beetje ongemakkelijk als je niet doodsbang bent, vooral als het je nog nooit eerder is overkomen. Het is me een flink aantal keer overkomen en het kan afhankelijk van de situatie drainerig zijn. Er zijn echter negatieve gevolgen voor het reguleren van intimidatie op internet. Hoe definieer je het? Als de definitie te breed is, kan alles wat je zegt worden onderzocht en uit elkaar worden gehaald, waardoor de vrijheid van meningsuiting van een zeer groot aantal personen wordt beperkt (dit is al eerder gebeurd). Als de definitie te smal is, heeft deze in het beste geval geen effect.

Langzaamaan beginnen bedrijven algoritmen en technieken voor menselijke interventies te ontwikkelen die de ergste intimidatie (zowel het type dat mensen in het echte leven beïnvloedt als het digitale soort dat echt geen potentieel lichamelijk letsel veroorzaakt) terugdringen. Als iemand bang is voor zijn leven, zijn er al manieren om dit aan een bureau van de politie te presenteren en zullen ze meer bereid zijn hulp te bieden naarmate het fenomeen meer aandacht krijgt. Er is echt geen reden om een ​​wet te hebben die naar alle waarschijnlijkheid meer kwaad dan goed zal doen. De infrastructuur zelf evolueert en sommige van de manieren waarop deze zich ontwikkelt, zorgen al voor zorgen.

In een tijd waarin studenten beschuldigd kunnen worden van intimidatie vanwege het zeggen van een grap en een hoogleraar kan worden beschuldigd van seksuele intimidatie voor het bekritiseren van iemand, is het vrij duidelijk geworden dat elke aanvullende wet die het internet exclusief dekt het evenwicht verstoort dat deze vorm van communicatie heeft tussen vrijheid van meningsuiting en persoonlijke veiligheid. Het kan al worden voorzien in het huidige rechtssysteem, althans in de Europese, Noord-Amerikaanse en de Aziatisch-Pacifische juridische wereld.

Dus, hebben we nieuwe wetten nodig om het internet te pesten voor intimidatie? Vertel ons je mening in een reactie!