Apple vindt niet alleen nieuwe elektronische apparaten uit, ze vinden ook nieuwe technologie uit. Ze staan ​​achter de technologie die ze besloten hebben Retina Display te noemen. Het werd voor het eerst geïntroduceerd in de iPhone, en nu is het ook in de iPod Touch en de iPad. Is Retina Display niets anders dan een mooie term? Of is het een technologie die we nodig hebben?

Steve Jobs introduceerde het Retina-display voor het eerst toen hij de iPhone 4 liet zien. Hij verklaarde het toen als vier keer het aantal pixels in dezelfde hoeveelheid ruimte. Dat is precies wat de sleutel precies is, het aantal pixels in hoe krap een spatie.

De iPhone 3 wordt geleverd met een 3, 5-inch scherm en een schermresolutie van 480 x 320. Dat komt overeen met 163 pixels per inch (ppi). Voor de iPhone 4 en 4S, met hetzelfde scherm van 3, 5 inch, is de schermresolutie nu 960 x 640 (326ppi), het dubbele van die van zijn voorganger. Wat de nieuwe iPad betreft, is de resolutie 2048 x 1536 op een 9, 7 inch scherm, gelijk aan 264 ppi.

Waarom doet dit er toe?

Alles dat digitaal wordt afgedrukt of wordt weergegeven op een scherm, wordt gedaan met pixels, kleine vierkanten die bij samengevoegde afbeeldingen en tekens vormen. Hoe meer pixels er in een bepaald gebied zijn, bepaalt hoe helder het beeld is en vanaf welke afstand de pixels zichtbaar zijn met het blote oog.

Het doel van Retina Display is om het zo te maken dat de pixels niet met het blote oog kunnen worden gezien (met behulp van twee schermpixels om een ​​werkelijke pixel weer te geven, waardoor elke pixel te klein is om waarneembaar te zijn). Om dit te bereiken, kwam Apple voor het eerst met de bewering dat de maximale hoeveelheid die een menselijk netvlies kan zien 300 pixels per inch is vanaf een afstand van 12 inch, of 57 arcseconden per pixel.

Deze bewering werd betwist door Raymond Soneira, president van DisplayMate Technologies, die gelooft dat het menselijke netvlies 477 pixels per inch kan zien. Deze bewering werd op haar beurt betwist door de auteur van Bad Astronomy, Phil Plait, wiens medewerking heeft verleend aan NASA op de Hubble Space Telescope-camera. Hij is van mening dat 300 pixels per inch niet zichtbaar zijn voor een persoon met 20/20 gezichtsvermogen, en dat alleen mensen met een beter zicht de individuele pixels zouden zien.

Uitgaand van de veronderstelling dat een iPhone of iTouch op een afstand van ongeveer 12 inch wordt bekeken, heeft Apple dit 960 x 640-scherm (gemeten in pixels) 326 pixels per inch gemaakt, iets meer dan de hoeveelheid die het oog zou moeten kunnen detecteren. Dit betekent dat het blote oog die pixels nooit mag zien en alleen vloeiende tekst en afbeeldingen moet zien.

Apple bracht toen dezelfde Retina Display-technologie naar hun iPad. Met een groter scherm, 9, 7 inch, heeft het meer resolutie nodig. Ze hebben de resolutie 2048 x 1536 gemaakt, wat zelfs beter is dan een standaard HDTV-scherm, of eigenlijk een miljoen meer, gewoon om het in perspectief te plaatsen.

Houd er echter rekening mee dat deze resolutie afhankelijk zal zijn van hoe deze oorspronkelijk is geüpload. Maak foto's op Facebook. Als je vrienden slechte, vage foto's met een heel lage pixel per inch uploaden naar Facebook, ziet het er niet beter uit als je ze bekijkt met je apparaat met Retina Display. Je kunt niet repareren wat er al is. Maar als je vrienden foto's uploaden met een hoog aantal pixels per inch, zie je ze zoals bedoeld.

Terugkomend op de vraag of Retina Display iets is dat we nodig hebben, het hangt allemaal af van persoonlijke voorkeur. Sommige mensen hoefden niet naar cd-spelers bij te werken, omdat ze graag naar hun muziek luisterden op cassettebandjes. Evenzo zullen sommige mensen het niet erg vinden om een ​​scherm met een lagere pixel per inch te gebruiken. Het is geen noodzaak. Als u echter geniet van geweldige weergaven, zult u van elke pixel genieten, of u deze nu kunt zien of niet.