Al in januari 2015 is er in de regering van de Verenigde Staten gesproken over het introduceren van een nieuwe reeks wetten met de bedoeling de privacy van individuen op internet (grotendeels) te beschermen. Als ze slagen, is dit de eerste keer in de Amerikaanse geschiedenis dat mensen een reeks duidelijk gedefinieerde 'rechten' hebben in de digitale wereld. De implicaties van dit project hebben ertoe geleid dat verschillende mensen kritiek hebben geleverd op het voorstel, maar waarom? We zijn van plan om alles uit te leggen wat u moet weten over dit voorstel en hoe het vergelijkbaar is met wat andere landen doen.

Wat doet de Bill of Rights van Consumer Privacy?

Volgens het voorstel van het Witte Huis lijkt dit juridische project enigszins op dat van het "recht van de Europese Unie om te worden vergeten", hoewel het wetsvoorstel dit idee aanzienlijk uitbreidt. Het wetsvoorstel verplicht bedrijven om "begrijpelijke taal" te gebruiken bij het verstrekken van informatie over hun privacy- en beveiligingspraktijken. Ondanks de neiging om te reguleren wat de private sector doet met klantgegevens, is het concept niet erg duidelijk over de vraag of de overheid ook haar eigen regels zal moeten naleven.

Wat zeggen mensen erover?

Het wetsvoorstel heeft veel kritiek gekregen van belangenbehartigers die beweren dat de wet genoeg mazen bevat die de behoeften van de industrie aan de behoeften van de consument zouden stellen. Het voorstel biedt bedrijven de mogelijkheid om hun eigen normen voor privacy te maken, waardoor het moeilijk wordt om uniformiteit te creëren. Startups (bedrijven die zich nog in een groeifase bevinden) mogen anderhalf jaar lang geen rekening houden met de gevolgen van deze factuur, waardoor ze voldoende tijd hebben om te voldoen.

Gegevensverzameling is een gangbare praktijk bij bedrijven die adverteerders hebben. Dit is de manier waarop ze advertenties verzorgen die relevant zijn voor de wensen van consumenten en die de demografische gegevens begrijpen die dagelijks toegang hebben tot hun webpresence. Het is niet ongebruikelijk dat website-eigenaren bijvoorbeeld bepaalde analysesoftware gebruiken om een ​​idee te krijgen van wat voor soort mensen hun sites bezoeken, zodat ze de inhoud kunnen aanpassen aan hun behoeften. De inbreuk op privacy is hier niet zo schadelijk als wat we zien in overheidsinstanties die in het verkeer van individuen kijken.

Niettemin is het belangrijk dat bedrijven met online aanwezigheden transparant zijn over welke soorten gegevens ze van hun gebruikers verzamelen. Dit is vooral waar het gaat om de privacyverklaring van consumenten. Dat het bedrijven een zekere mate van flexibiliteit binnen het platform biedt, is te verwachten.

Conclusie

Er zijn veel tools die consumenten kunnen gebruiken om hun eigen informatie te beschermen, zoals het uitschakelen van JavaScript en het maken van cookies in hun browsers. Als u dit zelf doet, merkt u echter dat sommige (in feite de meeste) sites mogelijk helemaal niet correct werken. Dit is hoe afhankelijk we zijn van gegevensverzameling, en het hoeft niet per se slecht te zijn. We moeten gewoon een oprechte discussie voeren over privacy, en consumenten moeten tot op zekere hoogte worden voorgelicht over wat 'beste praktijken' zijn terwijl ze op internet aan het cruisen zijn.

Om beide dingen te laten gebeuren, moeten we eerst begrijpen waar angst misplaatst is en waar het echt thuishoort. Wat vind je hiervan? Laat het ons weten in een reactie!