Iran, Jemen, China, Noord-Korea, Turkije en vele andere landen op de wereld zijn op een of andere manier begonnen met het censureren van het internet in eigen land. Dit heeft de internationale vrijheid van meningsuiting van zijn burgers gedeeltelijk of sterk beperkt. Hoewel een groot deel van de wereld geniet van de mogelijkheid om in te loggen op Twitter en alles te zeggen wat ze willen over hun regering en land, is dit niet het geval in landen als Turkije, die een actief blok Twitter op 20 maart 2014 hebben ingevoerd. voeren landen internetcensuur uit? Welke methoden hebben het meeste effect op een populatie?

Waarom regeringen censureren

Er zijn een paar redenen waarom een ​​overheid zou willen dat de bevolking niet in staat zou zijn om via internet vrij te communiceren:

  1. Het is bang dat zijn bevolking een opstand organiseert. Het internet is een effectief medium voor het organiseren van evenementen, flitsmeutes en zelfs rellen. Regeringen zullen bijvoorbeeld een sociaal netwerk blokkeren met de bedoeling om te voorkomen dat mensen elkaar berichten sturen en publiekelijk hun georganiseerde protesten aankondigen.
  2. Misschien is de overheid bang om haar uiterlijk imago te ruïneren en wil ze de lelijke realiteit van haar interne strijd verbergen. Landen als Noord-Korea maken zich grote zorgen over het beeld dat ze aan andere landen over de hele wereld toonen. Het is misschien een beetje te laat om zijn reputatie te beschermen, maar om precies deze reden verbiedt het actief externe internettoegang.
  3. Zittende politici houden ervan aan de macht te blijven, ongeacht het land. Sommige nemen dit zodanig ter harte dat ze de toegang tot internet blokkeren om verkiezingen veilig te verstoren zonder minderheidsgroepen toe te staan ​​tegenbewegingen op nationaal niveau te organiseren.

Dit kan van alles zijn, maar als je denkt dat ik iets heb gemist, aarzel dan niet om dat te bespreken in de comments sectie.

Er zijn dus genoeg dwingende redenen om het internet te censureren om een ​​leider te verleiden die al jarenlang de machtspositie genoot. Hoe gebeurt dit echter?

ISP-filters

Een van de minder controversiële manieren om internettoegang voor gebruikers in een land te blokkeren, is door Internet Service Providers (ISP's) te vragen dit zelf te doen. Veel ontwikkelde landen over de hele wereld hebben geprobeerd om deze methode alleen te gebruiken om te bezwijken voor de wil van de bevolking. Meer onderdrukkende regimes kunnen hun ISP's echter sterk in hetzelfde proces brengen. Dit is nog eenvoudiger wanneer de volledige internetinfrastructuur in staatseigendom is.

Het probleem (gelukkig) met deze methode is dat het gemakkelijk te omzeilen is. Elke burger kan ui routing of een proxy gebruiken om toegang te krijgen tot de sites die hij wil. De overheid rekent erop dat burgers zich niet bewust zijn van deze keuzes. Het is echter onvermijdelijk dat ISP-filters op een dag volledig ondoeltreffend zullen zijn als mensen meer worden geïnformeerd over hoe ze om zich heen kunnen komen.

ASN-blokkering

Wanneer proxies problemen veroorzaken, biedt het blokkeren van autonome systeemnummers (ASN) een zeer controversiële manier om de toegang tot bepaalde websites te blokkeren. Om dit gemakkelijker te begrijpen, heeft elke ISP een ASN toegewezen aan bepaalde IP-reeksen die het bestuurt. Als een overheid een website wil blokkeren, kan deze zijn eigen infrastructuur 'bedriegen' door een kleinere ASN toe te wijzen (een pad met de minste weerstand) met een IP-bereik dat het IP-adres bevat van de website die het wil blokkeren. Dit zal routers naar hun eigen versie van een bepaalde website leiden in plaats van naar de website zelf. Het maakt niet uit of u het IP-adres of de URL voor YouTube typt. Je zult er geen toegang toe hebben, omdat de overheid je router voor de gek heeft gehouden door te denken dat het IP-adres in dat specifieke land wordt gehost.

TLD-naamserver inbeslagname

Als u in het bezit bent van een server op het hoogste niveau (TLD), hebt u veel flexibiliteit. Een topdomein is wat u ziet aan het einde van een domeinnaam (".net, " bijvoorbeeld). Als het land dat de controle heeft over een TLD, kunt u elke domeinnaamverzoek hiertegen weigeren. Deze methode is ook gemakkelijk te omzeilen. Als u het IP-adres kent waarnaar het domein verwijst, kunt u dit gewoon in uw adresbalk typen en de site openen. Dit, en het feit dat de TLD-server in uw land moet zijn, maakt TLD-blokken erg onhaalbaar en inefficiënt.

Laten we bespreken!

Heb je een vraag of een idee over wat we zojuist hebben behandeld? Post een reactie hieronder en ga verder met deze discussie!