Al jarenlang hebben beeldschermfabrikanten veranderingen doorgevoerd van monumentaal tot bescheiden in de manier waarop ze afbeeldingen presenteren. We zijn allemaal bekend geraakt met de flatscreen, die in de eerste dagen een aanzienlijk hightech-innovatieweg was voor de oude gebogen CRT's. Het toevoegen van 3D aan de mix prikkelde sommige mensen en was veel teleurgesteld over de tekortkomingen ervan. Naarmate de wereld van schermen echter interessanter wordt (met concave gebogen schermen, 4K-resolutie en verschillende andere paneelinnovaties), is het tijd om na te denken over hoe ver we zijn van het bereiken van een haalbaar massaproductiemodel voor holografische technologie. Zullen we ooit dat punt bereiken? Laten we speculeren!

"Holografisch" definiëren

Voor de meeste mensen houdt het woord 'holografisch' in dat het de mogelijkheid heeft om een ​​afbeelding weer te geven die lijkt op hoe R2-D2 een afbeelding van prinses Leia in de vierde aflevering van Star Wars toonde. Met andere woorden, "holografisch" brengt onmiddellijk de woorden "3D-geprojecteerd object" naar de hoofden van mensen.

Maar hoe zit het met holografische schermen?

De bovenstaande afbeelding is een realistisch voorbeeld van een holografisch scherm, waarbij een videoprojector licht oplicht op een speciaal gecoat stuk glas om een ​​doorzichtig beeld op een scherm te tonen. Als we 'holografisch' op deze manier definiëren, hebben we al de technologie. De vorige definitie van "holografisch" die in de eerste zin wordt genoemd, is echter meer waar.

Hoe wordt een afbeelding geproduceerd?

Om een ​​holografisch beeld op een samenhangende manier te laten verschijnen, moeten we ergens op een of andere manier het licht in zijn sporen stoppen. Elke pixel is een punt in de ruimte in plaats van een punt op een scherm, dus het licht dat dat punt bereikt, moet daar graag stoppen en gewoon schijnen om een ​​deel van een groter driedimensionaal beeld te produceren. Dus, hoe vertel je licht waar je moet stoppen? Dit dilemma werd opgelost, geloof het of niet, in de jaren veertig door Dennis Gabor, een Hongaars-Britse fysicus die werkte aan een manier om elektronenmicroscopen te verbeteren. Zijn technologie is nog steeds in gebruik, maar het is een heel ander ding om zijn werk toe te passen op een optisch scherm.

Zijn methode van holografie gebruikte een vorm van straling die te gevaarlijk was om aan ons te worden blootgesteld. Maar omdat we lasers hebben uitgevonden, kunnen we licht op veel interessantere manieren richten. Dus, op dit moment zijn er twee media die kunnen worden gebruikt om een ​​hologram te genereren: lasers en gewoon oud licht.

Lasers zijn waarschijnlijk het gemakkelijkst te gebruiken, omdat ze kunnen worden gecontroleerd met chirurgische precisie in de lucht en niet wankelen in de golflengte. In de hoofdmethode van holografie worden twee lasers afgevuurd, die op veel verschillende punten met elkaar interfereren. Dit creëert driedimensionale "pixels" waar het licht op het kruispunt veel intenser is dan een bepaalde laserstraal.

Beperkingen van holografische technologie

Op dit moment bestaan ​​er hologrammen. Er zijn bedrijven die ermee experimenteren en veel R & D-afdelingen proberen het voor de consument te laten werken. Momenteel zijn er heel weinig eenvoudige manieren om dit te realiseren, vaak resulterend in kosten die voor de meeste consumenten te hoog zijn om te ondergaan voor een nieuwigheid waar niemand echt afbeeldingen voor produceert.

Voorlopig worden hologrammen gebruikt om stilstaande beelden weer te geven in plaats van opgenomen video of driedimensionale animaties. Afgezien van de kosten van het toevoegen van holografische mogelijkheden aan een verder gezond en vermakelijk 4K-scherm, is er ook het permanente gevaar dat netvliezen worden beschadigd door een mogelijke laserbrandwond. We hebben het niet over krachtige lasers, maar dat betekent niet dat langdurige blootstelling aan hen geen gevolgen heeft.

Om de technologie te laten werken, zou een ander medium nodig zijn dat geen ingewikkelde reeks platen en lasers nodig heeft om te werken. Laten we ook eens overwegen hoe duur het op dit moment moet zijn om daadwerkelijk video op te nemen die geschikt is voor holografische projectoren.

Misschien is het beter om het oog te laten denken dat een object meer diepgang heeft dan het werkelijk heeft. Ik heb het niet over stereoscopische afbeeldingen. Dit is al aanwezig in 3D-systemen. Integendeel, ik heb het over een systeem waarbij een projector een beeld opneemt in een spiegel, die vervolgens zijn reflectie op een gekanteld scherm relais. In 2012 was er een concert van Snoop Dogg, waarin de late Tupac via deze techniek verscheen. Deze techniek wordt momenteel gebruikt voor reclame en misschien zal het niet lang duren voordat een bedrijf een van deze displays voor de liefhebbers ontwikkelt.

De conclusie

Dus, zullen we snel een echte holografische technologie hebben? Misschien, als de miljardairs van de wereld (ik kijk naar jou, Google!) Een beetje meer contant geld spenderen om het te onderzoeken. We hebben al rudimentaire vormen van holografie en 'soort' holografie, dus wie zegt dat het onmogelijk is dat zoiets in de toekomst in onze huizen verschijnt?

Eerlijk gezegd, het ziet er niet naar uit dat dergelijke systemen in de komende vijf jaar volledig zullen worden ontwikkeld, en ik weet niet zeker of genoeg mensen zelfs zoiets willen. Laten we het echter meten, zullen we? Reageer op dit artikel als je op de een of andere manier een mening hebt over hologrammen!