We zien vaak veel verhalen over zelfrijdende auto's en de vooruitgang die bedrijven boeken met hun prototypen. Veel mensen zijn nu echt enthousiast en optimistisch over de toekomst van deze technologie en het vermogen om transport eenvoudiger, toegankelijker en handiger te maken.

Hoewel we ons intensief richten op het huppen van deze autonome beesten, vergeten we vaak de nadelen te bekijken die onderweg zouden kunnen ontstaan. Gedurende de testfasen zijn we snel om alle positieve dingen te noemen en soms slagen we er niet in om het belang van enkele van de nadelen te ontdekken.

Op 6 augustus 2017 verscheen een rapport op Engadget, waar hackers met succes een zelfrijdende auto hebben verward met het idee dat een stopteken eigenlijk een snelheidsbeperkingsteken is. We kunnen ons alleen de problemen voorstellen die we zouden krijgen als dit een wijdverbreid verschijnsel was. Om deze reden moeten we een stap terug doen en de uitdagingen erkennen die testers nog steeds ondervinden met betrekking tot autonome voertuigtechnologie.

Verwarrende tekens

Zelfrijdende voertuigen bevinden zich op dit moment in een zeer eenvoudige fase. Er is geen elektronische kettingsignalering zoals u zou ervaren bij moderne spoorwegsystemen. In plaats daarvan wordt bijna alles visueel gedaan. Signalering vereist een aanzienlijke investering in een infrastructuur die zo alomtegenwoordig is en gemakkelijk kan worden vernield.

Omdat je zelden een burgemeester vindt die bereid is om in een dure onderhoudsinvestering als deze te duiken, zullen we dit soort technologie waarschijnlijk niet snel zien. Het punt is dat deze auto's dezelfde gereedschappen moeten gebruiken die mensen gedurende hun hele bestaan ​​hebben gebruikt om door hun omgeving te navigeren: een paar ogen.

In tegenstelling tot mensen hebben auto's echter een zeer primitieve manier om hun omgeving te analyseren. De patroonzoekende algoritmen die in deze machines zijn geschreven, bevinden zich nog in een stadium waarin ze gemakkelijk kunnen worden gedwarsboomd door menselijke tussenkomst zoals we hebben gezien in het stuk waar ik eerder naar heb verwezen. Als we willen voorkomen dat voertuigen crashen, moeten we absoluut zeker weten dat ze kunnen begrijpen wanneer een bord dubbelzinnig is, zodat ze kunnen stoppen en wachten op menselijke input voordat ze verder gaan. In het bovengenoemde geval is dit niet gebeurd. De auto zag het stopteken gewoon als een snelheidsgrensteken en bleef doorgaan.

Dit soort glitches kan leiden tot catastrofale omstandigheden in een wereld waar zelfrijdende auto's alomtegenwoordig zijn.

Als het verbinding maakt, kan het gehackt worden

Ongeacht hoe afgeschermd een systeem is, als het op de een of andere manier verbinding maakt met internet, zullen hackers er een manier vinden om ermee te knoeien. Dit is vooral het geval als meerdere runtimes in dat systeem toegang tot het web hebben.

Google-accounts worden zelden gehackt, maar dat komt omdat het bedrijf voortdurend zijn systemen bijwerkt om ervoor te zorgen dat het voorloopt op de stoeprand. Vrijwel elk compromis van een Gmail-account kan worden toegeschreven aan een fout van de gebruiker. Maar hetzelfde zou gezegd kunnen worden over zelfrijdende voertuigen. Mensen kunnen naïef de toegang van hun auto's aan een hacker overdragen. En dan worden dingen veel lelijker als we dit scenario verder verkennen.

Dit hele scenario heeft de Britse regering ertoe aangezet strengere veiligheidsrichtlijnen voor "slimme" voertuigen door te voeren, hoewel er ernstige twijfels bestaan ​​over de doeltreffendheid van de regelgeving, afgezien van een negatief effect op eventuele opkomende bedrijven die hun auto's willen laten rijden. de markt.

Het idee hier is dat bedrijven zich al bewust zijn van mogelijke faalpunten voor hun voertuigen. Maar ze moeten ervoor zorgen dat ze de modellen rigoureus testen. Ze moeten ook de software kunnen upgraden, wat ook betekent dat ze de hardware toekomstbestendig maken. We hebben al gezien dat dit niet per se het gemakkelijkste is wat je kunt doen met smartphones en andere apparaten die na een bepaald aantal jaren verouderd zijn. Met een voertuig staan ​​de levens van mensen en een waardevol stuk eigendom op het spel.

Een manier om dit aan te pakken is om de auto's modulair te maken. Ze zouden hardware-upgrades moeten kunnen krijgen om toekomstige, oudere voertuigen te kunnen blijven gebruiken. Dit is veruit de eenvoudigste oplossing en vereist slechts een paar eenvoudige ontwerpaanpassingen. De tweede manier om het probleem aan te pakken, is door de hardware te overmeesteren, zodat de onderhoudslevenscyclus langer is dan de verwachte levensduur van het voertuig. Het probleem hiermee is dat het ervoor zorgt dat mensen een zwaardere initiële prijs betalen voor hun roadsters. Voor zowel de consument als de fabrikant is de eerste methode logischer.

Al met al moeten we erkennen dat zelfrijdende auto's verre van volwassen zijn. Om dat stadium te bereiken, staan ​​we voor enkele omslachtige uitdagingen die zorgvuldige besluitvorming en planning van de weg (pun intended) vereisen.

Welke andere uitdagingen denk je dat autonome autofabrikanten in de toekomst zullen tegenkomen? Laten we ze in de comments bespreken met wat koffie!